Γράφει ο Δημήτριος Μιχ. Γάκης
Τα οικονομικά στοιχεία είναι συγκλονιστικά και κρύβονται συνωμοτικά από τον Έλληνα πολίτη.
Δύο διακεκριμένοι οικονομολόγοι ενημέρωσαν αντικειμενικά και κατεπνίγησαν: ο Αλέκος Παπαδόπουλος π. Υπουργός Οικονομικών και Υγείας, και ο καθηγητής Οικονομικών του Οικον. Παν. Αθηνών κ. Γεώργιος Βάμβουκας.
Θα συνοψίσω και απλοποιήσω τα δυσνόητα.
Το ΕΘΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ απαρτίζεται από το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ και το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ.
Το Εξωτερικό Δ.Χ. περιλαμβάνει ότι δανείζεται το δημόσιο ή οι φορείς του (π.χ. Τράπεζες) με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου από το εξωτερικό.
Το Εσωτερικό Δ.Χ. περιλαμβάνει τα δάνεια που το κράτος έχει εισπράξει από εγχώριες τράπεζες και ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ π.χ. οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, ασφάλιση γεωργικών καλλιεργειών κλπ.
Καταλαβαίνετε μέχρις εδώ γιατί το κράτος δεν δίνει τα αναδρομικά των Συνταξιούχων ή την αποζημίωση των πληγέντων από τον παγετό αγροτών το 2021: Διότι έχει βάλει χέρι και στα ταμεία και τα έχει στραγγίσει για να δώσει την επίπλαστη εικόνα της καλής οικονομικής κατάστασης.
«Μετά το 1980 η άνοδος του συνολικού εξωτερικού και εσωτερικού χρέους της Ελλάδας είναι αχαλίνωτη και συγκλονιστική. Τα έτη 1970 και 1980 το εθνικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν αντίστοιχα μόλις σε 2,5 και 11,8 δις ευρώ. Την περίοδο 1980-2022, η εξέλιξη του λόγου εθνικού χρέους προς ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) συντελείται με αλματώδεις ρυθμούς. Ο λόγος εθνικού χρέους/ΑΕΠ από μόλις 19,4% το 1970 και 28,9% το 1980 εκσφενδονίζεται σε 212,8% το 2009 και 338,7% το 2022.
Τα στατιστικά δεδομένα καταδεικνύουν τις τεράστιες ευθύνες του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος κυβερνητικής εξουσίας» γράφει ο κ. Βάμβουκας.
Είναι εμφανές ότι έχει απόλυτο δίκιο. Θα συμπληρώσω, όμως, ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπήρχαν γνώστες πολιτικοί που ήξεραν το τι έπρεπε να γίνει για να αναστραφεί η κατάσταση.
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, παραδείγματος χάριν υπήρξε Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Σημίτη όταν το Δημόσιο χρέος/ΑΕΠ αυξήθηκε μόνο κατά 2,5% (εικόνα).
Η περίοδος αυτή ήταν, οικονομικά, μακράν η καλύτερη μεταπολιτευτικά. Όμως αυτός αντικαταστάθηκε και αναθεματίστηκε. Και όταν τοποθετήθηκε ως Υπουργός Υγείας και ξεκίνησε την εξυγίανση και αναμόρφωση του ΕΣΥ καρατομήθηκε «εν μία νυκτί» όταν έκοψε τη «μάσα» σε μεγάλα συμφέροντα.
Χαρακτηριστικά η Συνολική Φαρμακευτική Δαπάνη, επί Παπαδόπουλου, το 2000 ήταν 1,812 δις. Ευρώ ενώ το 2009, επί Αβραμόπουλου έφτασε στα 5,1 δις. Ευρώ.
Τότε έλεγα, χαρακτηριστικά ότι σκοτώνεται ο Έλληνας από την πολυφαρμακία και ότι, στην Ελλάδα, σκοτώνονται περισσότεροι από τα φάρμακα παρά από τα τροχαία, για να δικαιωθώ σήμερα όταν αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι στον «πολιτισμένο κόσμο» το φάρμακο είναι η τρίτη αιτία θανάτου, είδηση που κατεπνίγη από τα ΜΜΕ.
Γράφει περαιτέρω ο καθ. Βάμβουκας: «Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το 2022 το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν σε 546,8 δις ευρώ. Παράλληλα, το εσωτερικό δημόσιο χρέος ανήλθε σε 125,3 δις και οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου σε 29,6 δις ευρώ.
Αν στο εξωτερικό αθροιστούν το εσωτερικό δημόσιο χρέος και οι εγγυήσεις, τότε το 2022 το Συνολικό Εθνικό Χρέος της Ελλάδας προσδιορίζεται σε 701,7 δις ευρώ, αποτελώντας έτσι το 338,7% του ΑΕΠ!!
Η στατιστική διαπίστωση ότι το 2022 το εξωτερικό χρέος αντιπροσώπευε το 77,9% του συνολικού εθνικού χρέους πιστοποιεί την πολιτικοοικονομική εξάρτηση της χώρας έναντι των ξένων πιστωτών. Οι τύχες της Πατρίδας εναπόκεινται στη βούληση αλλότριων πιστωτών.
Συγκλονιστική είναι η παρατήρηση, ότι, μετά το 2007 η πτωτική τάση του πραγματικού ΑΕΠ (Σημ. όχι του πληθωριστικά αυξημένου σημερινού ΑΕΠ) συνοδεύεται από την ακατάσχετη άνοδο του δημοσίου χρέους της χώρας. Την περίοδο 2007-2022 το πραγματικό ΑΕΠ μειώθηκε -23,4%, καθότι από 250,5 συρρικνώθηκε σε 192,0 δις ευρώ. Ταυτόχρονα την περίοδο αυτή, το Εθνικό Δημόσιο Χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ από 168,6% εκσφενδονίζεται στο 338,7%. (Σημ. Διότι αφενός αυξάνει το χρέος – αριθμητής του κλάσματος- και αφετέρου μειώνεται το ΑΕΠ – παρονομαστής του κλάσματος- οπότε το κλάσμα «εξακοντίζεται») . Αν κάποιος ανατρέξει στις βάσεις δεδομένων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική χώρα της υφηλίου, που την περίοδο 2007-2022 η καθοδική τάση του πραγματικού ΑΕΠ εξελίσσεται σε συνθήκες (Σημ. παράλληλα) συνεχούς αύξησης του δημοσίου χρέους.
Υπόψη ότι στο επίσημο Εθνικό Δημόσιο Χρέος, το Υπουργείο Οικονομικών δεν συνυπολογίζει το Βραχυπρόθεσμο Χρέος της Κεντρικής Διοίκησης. Μετά το 2011 το Βραχυπρόθεσμο Χρέος της Κεντρικής αποτελείται από έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία αφορούν συναλλαγές repos (Repurchase Agreements-Συμφωνίες Επαναγοράς).
Την περίοδο 2007-2022, το βραχυπρόθεσμο δημόσιο χρέος από μόλις 25,2 εκτινάσσεται σε 1.135,9 δις ευρώ. Οι αριθμοί είναι εξωπραγματικοί και προκαλούν ίλιγγο.
Οι Έλληνες πολίτες που υφίστανται τα δεινά της ανεργίας, της συρρίκνωσης του πραγματικού τους εισοδήματος, της κατακρεούργησης των συντάξεών τους, της απαξίωσης των επιχειρήσεών τους, του ανελέητου φοροκυνηγητού, της απώλειας των κατοικιών τους κ.ο.κ., εξοργίζονται και αγανακτούν για τις πλύσεις εγκεφάλου που κατά ριπάς δέχονται από τα καθεστωτικά κέντρα παραπληροφόρησης.
Νοικοκυριά και επιχειρήσεις εξακολουθούν να υπερφορολογούνται για να εξυπηρετείται το κολοσσιαίο εθνικό χρέος που ανίκανα πολιτικά πρόσωπα δημιούργησαν. Η χρεοκοπία του 2009 και η υποταγή της Ελλάδας τον Μάιο του 2010 στη μπότα του δυνάστη των μνημονίων, φαίνεται ότι δεν συνέτισε τα κόμματα κυβερνητικής εξουσίας και τους καρεκλοκένταυρους που διαχειρίζονται τα Δημόσια»
Δεν έχω επί του παρόντος να προσθέσω τίποτε. Είμαι, ειλικρινά εμβρόντητος με τις αποκαλύψεις και εξαιρετικά ανήσυχος για το μέλλον.
Θα σταματήσω εδώ διότι το άρθρο έγινε πολύ μεγάλο και οι Έλληνες δεν διαβάζουν, συνήθως, πάνω από 5 σειρές. Θα τελειώσω, μόνο με μία σκέψη. Αφού οι Επιστήμονες πολιτικοί έχουν αποτύχει τόσο δραματικά γιατί δεν δοκιμάζουμε να αναδείξουμε ανθρώπους της πιάτσας, επιτυχημένους οικονομικά, χορτάτους, μπας και μας βοηθήσουν να ορθοποδήσουμε;
(Συνεχίζεται…)